Beste leden van de KBO,

Zittend achter mijn laptop denk ik aan Kerstmis. Want over een kleine week is het zover. Voorafgaande daaraan zijn we druk bezig met het bedenken of we dit jaar wel of geen kerstboom willen. Hoe we ons “thuis” gezellig kunnen maken? Wordt er gebladerd in allerhande tijdschriften naar een passend kerstmenu voor beide kerstdagen. En is met familie, vrienden en/of kennissen afgesproken wie, waar en wanneer dit feest met ons komt vieren. Want Kerstmis is een feest voor ons. Het is de dag waarop wij de geboorte van Jezus gedenken. De geboorte, die het begin van een nieuw leven inluidt. Het is het feest van Licht. Dit feest vieren we het liefst samen met mensen, die ons dierbaar zijn. Het is voor ons ook een tijd van bezinning. In deze tijd worden we ook geconfronteerd met de dierbaren, die niet meer in ons midden zijn. Het gemis lijkt dan extra voelbaar. Niet voor niets wordt vaak gesproken over de donkere dagen voor Kerst. Als dat voor ons zo voelt, hoe moet het dan zijn voor allen die van huis en haard verdreven zijn? Die op de vlucht zijn, die geen “thuis” meer hebben. Maar ook denk ik aan de mensen, die alleen en eenzaam zijn. Die dit feest niet met anderen kunnen vieren. Is dit voor hun ook een nieuw begin? Onze vereniging is gelukkig een vereniging waar mensen er voor elkaar zijn. En wij zijn niet de enige. Er zijn gelukkig velen met ons die er voor de ander willen zijn. Ik denk hierbij aan allen, die zich op de een of andere wijze inzetten voor de medemens. Die mensen brengen daadwerkelijk licht in die huizen, maar nog meer in de harten van die medemens. Laat het gedicht hiernaast (klik voor vergroting) van Toon Hermans een nieuw begin inluiden.

Ernst de Vries, voorzitter