KBOheader nieuw2023

Gedichten

  • ** HET SPIEGELGLAS**

    Er leefde eens heel lang geleden
    een boertje werkzaam en tevreden,
    aan weelde was hij niet gewend,
    een spiegel had hij nooit gekend .
    En eens toen hij aan het spitten was
    vond hij een stukje spiegelglas.
    Hij nam't in zijn vereelte hand
    't zat onder't vuil en onder't zand.
    Hij veegde't aan zijn broekspijp af
    en keek er in, en stond toen paf.
    Mijn vader zei hij, sapperloot,
    die is al vele jaren dood .
    Mijn vader, och die goeie man,
    hij is het en hij kijkt me an .
    Hoofdschuddend stak hij 't in z'n zak,
    en bekeek het thuis op zijn gemak.
    En hij begon te overleggen,
    wat zijn vrouw ervan zou zeggen.
    Ze was wat bazig zijn Katrien
    en zou er wel om lachen misschien .
    En omdat hij daar zo bang voor was,
    verborg hij 't onder zijn matras.
    Maar telkens ging hij er weer heen.
    'Mijn vader,' zei hij dan tevreên .
    Dat wekte argwaan bij z'n vrouw
    die het hare er van weten wou,
    en zodra hij weer de deur uit was,
    zocht en vond zij 't spiegelglas .
    Wat moet hij daarmee, peinsde zij,
    er moet iets niet in orde zijn!
    Zij wantrouwde zo haar goede Hein,
    dat ze 't omkeerde en keek,
    doch raakte toen geheel van streek.
    Daar heb je 't nou, ik dacht het wel,
    er is een andere vrouw in 't spel.
    Mijn man, hij heeft geen hart in 't lijf,
    waarom houdt hij van zo'n lelijk wijf ???
    (dichter onbekend !)

  • EEN MENS LEERT ZOLANG HIJ LEEFT

 

Door het lange levenspad te lopen ,

ontdekt een mens véél lussen en knopen.

Als je jong bent denk je alles te weten,

maar ben je wat ouder en een beetje versleten,

dan ontdek je dat je moet stoeien met het levens gebeuren.

Soms lijkt het dan, of je geduldig je mee laat sleuren.

 

Door pijn en verdriet, beurs geslagen,

leg je het hoofd neer zonder klagen.

Dat ondergaan, van helse pijn,

kan soms heel helend zijn!

In  pijn en onmacht kan een mens héél véél leren.

Het leven in onmacht, dubbel waarderen.

 

God, ik heb je nooit goed gekend,

omdat je zo onzichtbaar bent.

Waar ben je toch, waar is jouw gezicht?

Ben je gewoon een eeuwig licht?

Och, ik blijf gewoon maar met je stoeien,

misschien moet ik nog steeds blijven groeien!!!!!

 

Willemien (overl.)

 

 

Bezoekers

3300917
28-03-2024 18:50